بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟

یک/ ماه که؛ میان واژه های نفس گیر " ابر" ؛ " مه" جان خودرا بالا می کشد . مشکی حد پائین رنگ آسمان است ؛ درفضائی که ستاره نیست! غمگین لا به لای داستان های دروغین آن سوی جهان که روز است ؛ می چرخم. وتو ... در آن روز روشن هم ؛ مثل این شب تاریک رفته ای! دو/ بردمت از گرمی عشقم از خورشید خویشم ؛ خویش بیرون سرد شد قلبم ولی بازم هنوز؛ عشق است! سه/ ترک کردی مرا چون                           از سیگار راحت تر! و گذاشتی مرا لا به لای خاطراتت                                              از کبریت راحت تر! درخاکسترم سوزاندی ام ؛ آری                                           از سیگار راحت تر! و درخلوت مرا کشتی                                        از کبریت راحت تر! بمان باهردو تا عمرت؛ بمان باهردو تا عمرت          &nbs بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...

یک/ گرم روی آینه خوابیده ای انگار درهزار توی رنگ ها عشق دارد؛ خودش را پیدا می کند پروانه ... دیگر شمع درخانه نداریم گرم روی آینه به خواب سوختن ادامه بده ... دو/ می پوشم غرورم را                           ودرکلاس بین همه می نشینم                           چه داستان های دروغ ؛ قابل بررسی ست...                                               لیلی و مجنون                                              شیرین و فرهاد                           مگر درون هرجامعه ای که می رویم و می آئیم ؛ چقدر تغییر است؟           تحقیر           توهین           عشق بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...